De kunst van het loslaten

Onlangs las ik het blog van een medestiefmoeder. Volgens haar profiel ging haar blog over het dagelijks leven van haar als stiefmoeder. Nadat ik de berichten gelezen had, bleek dat deze allemaal over zijn Ex gingen. En hoe vervelend die wel niet was.
Als ik deze verhalen lees of hoor, voel ik me altijd een beetje opgelucht. Ik heb gelukkig maar weinig problemen met de ex van Max. Ik vind het dan ook altijd erg verdrietig als ik verhalen hoor van medestiefmoeders die veel last hebben van de andere vrouw in het leven van hun partner.

Erop uit: Blotevoetenpad

Anderhalve week geleden genoten we op het nippertje nog lekker buiten van een van de laatste zomerdagen.  Ik nam Max en Alex mee naar het blotevoetenpark in Brunssum. 4 km lopen op je blote voeten, door modder, losse zand, plassen en dennennaalden.
Volgens de website van het park is heeft het lopen op blote voeten op het lichaam een positieve werking. Het stimuleert het hart en de bloedsomloop en regelt de bloeddruk. Fijn om te weten natuurlijk, maar het was ook gewoon heel erg leuk!

Zeven tips om het eerste jaar als stiefmoeder te overleven

Onlangs las ik op een forum een vraag van een niet-stiefmoeder: waarom kies je dan voor een man met kinderen? De vraagsteller gaf aan zelf ook regelmatig mannen met kinderen tegen te komen, maar dat geen haar op haar hoofd eraan dacht om een relatie met zo’n man aan te gaan.

Ik dacht zelf ook zo. Toen ik single and dating was, riep ik altijd als hardste dat een man met een kind bij voorbaat al niet door de selectie kwam. Als ik online een date zocht, vinkte ik het vakje “heeft kinderen” als eerste uit.

Stieffamilie?

Vanavond ga ik met Max en Alex naar mijn zus en haar man. We zijn uitgenodigd om te komen eten. Vanavond is ook de eerste keer dat Alex meegaat op een “officiële” uitnodiging.
Tot nu toe planden Max en ik dit soort sociale uitjes op de dagen dat Alex niet bij hem is. Het is voor mij wel even een omslag. Als je zelf een kindje krijgt, dan is het natuurlijk vanzelfsprekend dat je hem of haar meeneemt als je ergens naar toe gaat. Tenzij het erg laat wordt, dan zoek je een oppas.

Erop uit: handige site

Onlangs vond ik een superhandige site: Uit met kinderen
Op deze site staan zo'n 2800 ideeën voor een uitstapje met kinderen in Nederland verzameld.
En je hoeft geen enorme lijsten door te werken, je vult gewoon de filter in:
leeftijd, locatie, afstand van locatie, openingstijden, en weergevoeligheid. Verder kun je nog aangeven of het rolstoelvriendelijk moet zijn, en of er WiFi aanwezig is (voor als je zelf een beetje wil internetten of werken op je laptop terwijl de kinderen zich vermaken)

Ruzie

Ook al ben ik erg vrolijk,  ik heb toch wel eens ruzie met mijn vriend.

Ik ben niet zo goed in ruzie maken. Ik kom uit een gezin waarin boos zijn gelijk stond aan zwijgen. En als er dan een weekje of wat gezwegen was, werd er gedaan alsof er niks gebeurd was. Helaas loste dat nooit iets op.

Ik probeer nu om zoveel mogelijk uit te spreken als mij iets dwarszit, in plaats van te zwijgen. Ik ben zelfs een beetje allergisch voor “the silent treatment”.
Maar ik zeg “ik probeer”, want stiekem vind ik het doodeng om ruzie te maken, om op tenen te trappen, om te zeggen dat ik het er niet mee eens ben. Cursus assertiviteit, anyone?

Nieuwe hobby

Max en ik hebben een aantal gezamenlijke interesses. Zo vinden we het leuk om af en toe gezellig ergens te gaan eten, zijn we allebei filmfreaks en onze muzieksmaak loopt ook niet al te ver uiteen. Verder kunnen we ons heerlijk verliezen in een mooie stad en zijn we erg goed in het maken van roadtrips. Ik rijd, hij navigeert niet.

Max en Alex hebben samen ook een hobby; voetbal. Ze kijken samen voetbal, ze voetballen samen in het park, ze spelen voetbal op de playstation, ze verzamelen voetbalplaatjes, ze praten over voetbal en ze gaan op zaterdag samen naar de voetbalwedstrijd van het team van Alex.

#Stiefmoederdag

Afgelopen zaterdag was het stiefmoederdag. Niet – zoals op twitter gedacht werd – een nieuwe nationale feestdag net zoals Moederdag, maar een bijeenkomst speciaal voor stiefmoeders. Deze werd georganiseerd door de stichting Stiefmoeders, met als doel stiefmoeders met elkaar in contact te brengen en door middel van workshop goede tips en adviezen te geven voor het omgaan met een samengesteld gezin.

Als beginnende stiefmoeder was ik ontzettend benieuwd naar deze bijeenkomst van “boze stiefmoeders”.  En alle vooroordelen die je ooit zou kunnen hebben, werden op deze bijeenkomst dan ook duchtig ontkracht. Wat een mooie, liefdevolle en vastberaden vrouwen!

Blootgewoon

Onlangs begon Alex opeens te praten over mijn tatoeage. Nou heb ik er meer dan een, maar die zijn over het algemeen niet zichtbaar. Ik vroeg hem dan ook hoe hij dat wist. Nou, dat had hij gezien toen ik in de badkamer was.

Nou schrok ik daar verder niet van, ik schaam me niet voor mijn lijf. Maar ik zit er wel nog steeds over na te denken. Bij mijn ouders thuis werd er over het algemeen niet naakt rondgelopen. En vanaf het moment dat ik in de pubertijd kwam, ging bij mij de badkamerdeur op slot.

Hoarder

Ik ben een opruimer. Als dingen oud of versleten zijn, gooi ik ze weg. Oud papier gaat meteen de recycledoos in. Op vakantie koop ik hooguit een klein souvenir. Ieder half jaar loop ik mijn kasten na en ruim ik op.

Max is een verzamelaar. Het is nog niet zo erg dat we het programma " mijn leven in puin" moeten langssturen, maar zijn huis is vol. Eens in de zoveel tijd pak ik een vuilniszak en loop ik door het huis. Die zak krijg ik vol, en Max merkt niet eens dat er iets weg is. Maar toch liggen de kasten vol. En de zolder.

#Stiefpositief!

Vorige week kreeg ik van een lezeres van mijn blog en medestiefmoeder een ontzettend leuke e-mail. Het bericht begon met een reeks complimenten waar ik het spontaan warm van kreeg, wat lief!

En vervolgens gaf zij mij aan dat ze de titel “stiefmoeder” zo ontzettend negatief en niet meer van deze tijd vond.

In een van mijn eerdere berichten had ik het al eens over de verschillende termen die er aan stiefmoeders gegeven worden, of die stiefmoeders voor zichzelf verzinnen: liefmoeder, bonusmoeder, meemoeder (deze benaming heb ik ook al gebruikt gezien voor de lesbische partner van een moeder) en ga zo nog maar even door.

Gefeliciteerd, het is een jongen…….. hij is 6

Ik heb zo die leeftijd dat vriendinnen allemaal kinderen beginnen te krijgen. Het begint allemaal met een wens of een tikkende klok. Van sommige vriendinnen wist ik dat ze gingen “proberen”, van sommigen vermoedde ik het al. Met een beetje geluk lukt het dan binnen een paar maanden. In een paar gevallen helaas ook niet.

Als het dan gelukt is en de aanstaande moeder heeft het heuglijke nieuws met iedereen gedeeld, volgt een periode vol verwachting (pun intended). De mama-to-be leest de aanbevolen boeken en bereidt zich voor op de komende maanden en op de bevalling. Oei ik groei wordt ook alvast in huis gehaald om zich op het eerste jaar voor te bereiden. Met vriendinnen, collega’s en mede-zwangeren wordt uitgebreid besproken wat er komen gaat. Ik ben inmiddels dus ook goed op de hoogte van “what to expect when you’re expecting”.

Carnavalsidee voor stiefmoeders

"Boze koningin/Stiefmoeder" van http://www.sprookjesjurken.nl/

Kinderen en puppy's

In mijn vorige bericht maakte ik al kort de vergelijking tussen dieren en kinderen opvoeden. Als niet-ouder kan ik nog wel met een grijns zeggen dat het bijna hetzelfde is, maar ik realiseer me heus wel dat er bij kinderen iets meer bij komt kijken.

Toch ga ik nog even verder met de vergelijking.. In de afgelopen jaren heb ik me er regelmatig op betrapt dat ik tegen kinderen hetzelfde praat als tegen mijn katten. Dierenbezitters weten nu denk ik wel wat ik bedoel.

S1ngle

Voordat ik Max leerde kennen, was ik single. HEEL ERG single. Af en toe was ik niet-single, maar dat duurde nooit lang of was zo los-vast en casual dat ik me toch nog single voelde. En dus heb ik twee katten. Twee lieve beestjes die samen met mij met een goed glas wijn en een DVD op de bank hangen. Of eerlijk gezegd, een mok thee en een gedownloade film. Want als (voormalig) overtuigd single kan ik echt wel mijn eigen films downloaden.

Ik zei altijd “mijn katten zijn mijn kinderen”. Van hun heb ik geduld geleerd en dat positief opvoeden veel beter werkt dan straffen. Ze doen alles voor me, zolang dat maar beloond wordt met een snoepje, een knuffel, of een lief woordje. Blijkbaar werkt dat ook goed voor kinderen, las ik her en der.

Let the games begin!

Een paar weken geleden was ik in het weekend weer bij Max en Alex. Niet alleen was dat het weekend dat De Ex langskwam (verslag volgt nog), maar ook dat ik voor het eerst een spelletje wilde gaan spelen.

De timing was niet slecht. Het bezoek was vertrokken en Alex keek een beetje sip. Het was wel heel duidelijk dat hij het jammer vond dat zijn moeder weer vertrokken was. Goed moment om als afleiding voor te stellen een potje UNO te spelen. Max sloeg steil achterover van mijn voorstel (Note to self – vaker nieuwe dingen voorstellen). Maar beide heren zagen het wel zitten, dus we begonnen.

Liefmoeder

 Zoals jullie weten, ben ik in de wereld van de stiefmoeders gedoken. Zo ben ik erachter gekomen dat er “stiefmoedercoaches” bestaan. Stiefvadercoaches zijn er een stuk minder. Volgens Wikipedia komt dat omdat “vrouwen meer worstelen dan mannen met hoge (onrealistische) verwachtingen en te snel in een zorgrol stappen”.

Hulp nodig?!

Sinds ik begonnen ben met dit blog, struin ik het internet af naar beschikbare informatie over en voor stiefmoeders. Ik heb heel wat nieuwe dingen geleerd; zo is er een stichting Stiefmoeders Nederland, een forum voor en door stiefmoeders en een bataljon aan stiefmoedercoaches die ten strijde trekken tegen de negatieve ervaringen van stiefmoeders.

Best fijn om te weten dat er zoveel informatie en eventuele hulp beschikbaar is.
Aan de andere kant word ik er best bang van! Hoe erg moet het wel niet zijn om stiefmoeder te zijn, als je er zoveel hulp bij nodig hebt?!

Kinderen geen bezwaar?

Mijn vriend vroeg laatst nog eens of ik kinderen wil. In het begin van onze relatie vroeg hij dat ook. Ik heb toen heel eerlijk gezegd dat ik geen kinderwens had.

In de afgelopen jaren was ik er absoluut niet aan toe om over kinderen na te denken. Ik had geen stabiele relatie en dat vind ik de eerste en belangrijkste voorwaarde om aan kinderen te beginnen. Een kind in je eentje krijgen en opvoeden lijkt me ongelofelijk zwaar en ik heb absoluut bewondering voor vrouwen die dat voor elkaar krijgen.

Als iemand me vroeg of ik echt geen kinderen wilde, dan zei ik altijd heel stoer dat ik nog geen man was tegengekomen die zo geweldig was dat ik zijn genen absoluut wilde doorgeven.

Ik verveel me!

Vorige week schreef ik over de uitdaging om een spelletje met Alex te gaan spelen.

Voordat ik vertel hoe het met de uitdaging staat, zal ik eerst uitleggen waarom ik juist deze opdracht gekozen heb.

Een paar weken geleden was ik in het weekend bij Max en Alex. Het was zondagmorgen en we hingen knus met ontbijt en een kop thee met elkaar op de bank. Tv stond aan, maar was niet bijzonder interessant. – Hier kan ik natuurlijk een flinke discussie starten over de opvoedkundige verantwoordelijkheid van ontbijten voor de tv in plaats van aan tafel, of over het aanzetten van de tv zo vroeg op een dag. Maar dat doe ik niet. Ik zet zelf de tv ook aan als ik ontbijt.. En bovendien ga ik niet over de opvoeding van deze kleine man! –  Weer ontopic; Alex had net zijn ontbijt op en begon ontzettend te hangen. Achterover over de leuning, dan weer languit liggend op de bank of hangend tegen zijn pa. Hij deed alsof hij ging slapen en begon vervolgens te zeuren dat dat niet lukte. Nee tuurlijk niet, hij kwam net uit bed!

De ex-factor

Als je een relatie hebt met een man met een kind, krijg je er ook nog een derde persoon erbij: de ex.

Ik ben nooit vrienden gebleven met exen. De keer dat dat wel geprobeerd werd, was altijd omdat een van ons twee hoopte dat het weer goed zou komen.  En na de laatste rampzalige sex-met-ex werd mij maar weer al te duidelijk waarom ik nooit vrienden bleef met exen.

Mijn ritueel na verbroken relaties heeft zich dus al snel gevormd: Nummer wissen uit de telefoon, blokkeren op facebook en twitter en sms’jes en e-mails wissen (veel vroeger, toen ik nog op school zat en voor het tijdperk van de mobiele telefoon, was dat het verscheuren of verbranden van briefjes en kaarten.

Alle begin...

Als je mijn eerste blogpost op 1 januari gelezen hebt, dan weet je dat ik mezelf een ambitieus doel gesteld heb voor 2012. Ik word stiefmoeder. Voor sommigen een makkie, voor mij niet zo vanzelfsprekend.

Toen ik mijn vriend net had leren kennen, werd ik door vriendinnen voor gek verklaard.
Een man met kind? Zou je daar nu wel aan beginnen?
Een man met een kind! Degene die het hardst roept dat ze die niet wil, krijgt hem uiteindelijk.

Daar ben ik dan

Jarenlang verkondig ik het al aan iedereen die het wil horen: ik hoef geen kinderen.

En dat is nog maar de gekuiste versie. Als ik op dreef raak, vertel ik hele verhalen over mijn observaties van het ouderschap:

Over het een verwoestend effect op je lijf. De meeste moeders die ik zie, hebben hun buik niet meer onder controle. Per kind krijg je een extra wal onder je ogen.

Over het verwoestend effect op je carrière. Moeders die nog 2 hooguit 3 dagen een flauw administratief baantje hebben. Enige ambitie om hogerop te komen verdwijnt omgekeerd evenredig aan het groeiend aantal verhalen over de kinderen.