Hoarder

Ik ben een opruimer. Als dingen oud of versleten zijn, gooi ik ze weg. Oud papier gaat meteen de recycledoos in. Op vakantie koop ik hooguit een klein souvenir. Ieder half jaar loop ik mijn kasten na en ruim ik op.

Max is een verzamelaar. Het is nog niet zo erg dat we het programma " mijn leven in puin" moeten langssturen, maar zijn huis is vol. Eens in de zoveel tijd pak ik een vuilniszak en loop ik door het huis. Die zak krijg ik vol, en Max merkt niet eens dat er iets weg is. Maar toch liggen de kasten vol. En de zolder.

Onlangs heeft Max zijn huis te koop gezet. Voor de foto's van de makelaar hebben we toen flink opgeruimd en gepoetst. En het zag er keurig uit.

Maar de kasten hebben we toen niet uitgemest. Veel van de inhoud is gewoon oud en niet meer bruikbaar, dus dat kan zonder problemen weg. Maar Max heeft een sentimentele band met alles wat met zijn zoon te maken heeft. Dat betekent dat hij alle kleren van 0 tot nu bewaart. Het wiegje en het eetstoeltje staan op zolder. Al het speelgoed waar Alex ooit mee gespeeld heeft, staat daar ook. God weet wat er nog meer staat.

Ik heb al eens een opmerking gemaakt dat hij echt niet alles kan bewaren, maar Max vindt van wel. Hij fantaseert dan over nog een kindje die dan alles kan dragen en met het speelgoed kan spelen.

Ik heb hier moeite mee. Niet omdat ik nog helemaal niet weet of ik zelf wel kinderen wil, of omdat ons toekomstig huis dus al over een enorme zolder moet beschikken om al deze spullen op te slaan. En ook niet om het angstaanjagende beeld dat er straks 18 jaar aan spullen van Alex opgeslagen zouden moeten worden, als ik Max zijn gang laat gaan.

Ik heb er moeite mee omdat al deze spullen van Max en Haar waren. Zij hebben deze samen gekocht, toen ze samen gelukkig waren en hun leven gingen klaarmaken voor de komst van Alex. Voor mij voelt het niet goed. Ik zou het net zo raar vinden om mijn kind deze spullen te laten gebruiken, als dat ik haar kleren zou gaan dragen. Niet dus.

Ik heb hier onlangs een opmerking over gemaakt. Max werd toen heel stil. Ik heb het er maar even bij gelaten, om hem aan het idee te laten wennen. En gelukkig zijn er nog een heleboel kasten die we moeten uitruimen voordat we aan de zolder toekomen.