Over mij

Daar ben ik dan. Iets meer dan een jaar geleden had ik nog nooit gehoord van de stichting stiefmoeders Nederland, van stiefmoedercoaches en van bonusmoeders. Laat staan dat ik zelf over het stiefmoederen schreef.

Lang lang lang was ik overtuigd single. In mijn appartement met twee katten was ik niet bezig met kinderen. Moest er zelfs niks van hebben. Mijn kleine neefje en nichtjes vond ik wel schattig.. voor een uurtje. Daarna kreeg ik hoofdpijn van ze.
Mijn vriendinnen kenden mijn mening over kinderen; als je ze hebt, is het voorbij met je vrije leven. Dan staat je tijd in het teken van poepluiers, doofmakend gehuil en vakantie in Zeeland.

En toen kwam ik Max tegen. Het klikte meteen tussen ons.
Bijna direct vertelde hij me dat hij getrouwd was geweest en een zoontje had. Daar schrok ik wel van. Maar vervolgens stopte ik die informatie ver weg in mijn geheugen. Mijn relaties duurden toch nooit zo lang, dus misschien zou ik het jochie niet eens te zien krijgen. Een paar weken lang speelde ik dus struisvogelpolitiek. Max ziet zijn zoontje in het weekend, dus wij spraken vooral doordeweeks af.

Maar onze relatie bleef goed en werd steeds beter. Gezien mijn weinige ervaring met langere relaties, moest ik daar al enorm aan wennen. Toen brak het moment aan dat ik Alex ging leren kennen.

Als je moeder wordt, heb je aardig wat tijd om daar aan te wennen. Zodra die twee streepjes op de test verschijnen, heb je negen maanden de tijd om te wennen aan het idee dat er een kindje in je leven komt. Je kindje wordt geboren en wordt steeds een beetje groter, jij doet ervaring op met opvoeden en samen groeien jullie in je rol.
Bij mij ging het iets abrupter. Ik kreeg na een relatie van zes weken en zonder verdere voorbereiding TADAAA: een kindje van zes jaar oud. Toen was ik niet meer single, toen was ik stiefmoeder..

Geruime tijd heb ik zo af en toe een weekend met de twee mannen in mijn leven doorgebracht. Maar mijn relatie met Max speelde zich nog steeds voornamelijk doordeweeks af. En heel soms kon ik nog vergeten dat hij een zoontje had. Maar nu zijn er plannen om te gaan samenwonen. Nu heb ik zelfs De Ex leren kennen. Ik kan het niet langer ontkennen.. Ik ben stiefmoeder.

Sinds kort weet ik dus dat er een stichting voor stiefmoeders bestaat. Ik heb ook al contact gehad met een paar soortgenoten. Dat gevoel dat ik niet de enige ben is heel fijn.
Dus stiefmoeders.. ik ga ervoor! Jullie ook?