En dan opeens klikt het

Wie wel eens date of hier en daar op een datingsite staat/gestaan heeft, kent de term:
De klik, de beroemde klik. Die moet er zijn, die klik. Is die er niet, dan kan er evengoed wel gedate worden hoor, maar dan moet je er niet op rekenen dat het een relatie gaat worden. Sex kan wel, relatie niet. Als die klik er niet is.

Toen Max en ik elkaar leerden kennen, klikte het meteen. Er was fysieke aantrekkingskracht, maar ook op andere gebieden konden we het direct heel goed met elkaar vinden.
Na een succesvolle klik, kan een relatie evengoed snel weer mislopen, maar dat gebeurde in dit geval dus niet.

Onlangs heb ik aan den lijve ondervonden dat een klik niet alleen met een leuke man kan voorkomen. Het heeft namelijk eindelijk echt geklikt tussen mij en Alex.
Wie mijn eerdere blogposts gelezen heeft, weet dat ik het in het begin heel moeilijk heb gehad met het feit dat er een klein jochie rondrende in het weekend. Aan het begin van mijn blogcarrière schreef ik dat het mijn doel was om een band op te gaan bouwen met deze mini-Max. En dat ging stapje voor stapje.

Na een paar maanden vonden we een gezamenlijke interesse, en van daaruit ging het steeds beter. We vonden het steeds gezelliger, zo samen in het weekend.
Uiteindelijk – bij de intocht van Sinterklaas – klikte het opeens.

Ik stond met Max en Alex tussen al die ouders, met allemaal kleine kinderen om me heen. Wie mijn eerste blogpost gelezen heeft, weet wat een horrorscenario ik dat vind! Al die krijsende kinderen, ongeduldig en dus huilend, vieze neuzen en moeders die met snoetenpoetsdoekjes in de weer zijn.. Burgerlijke truttigheid ten top. Voor mijn relatie met Max zou je me hier nog niet dood gevonden hebben!

Maar ik stond daar - met Alex tegen me aangeleund - en op de een of andere manier kreeg het enthousiasme en de verwachtingsvolle sfeer grip op me. En opeens vond ik het leuk. Opeens vond ik het oprecht leuk om daar te zijn met een kind dat (nog een beetje) geloofde in Sinterklaas. Opeens vond ik het supergezellig en opeens was daar dus die beroemde klik. Met Alex dus.

Sindsdien merk ik dat het veel beter gaat tussen mij en Alex. Ik vind het fijn hem weer te zien in het weekend (hij krijgt tegenwoordig dus ook een zoen bij binnenkomst) en ik maak me zorgen over hem als ik merk dat hij niet zo lekker in zijn vel zit.

Dus nu, na een jaar stiefmoederen, voel ik me er ook echt een!