Vorige week kreeg ik van een lezeres van mijn blog en medestiefmoeder een ontzettend leuke e-mail. Het bericht begon met een reeks complimenten waar ik het spontaan warm van kreeg, wat lief!
En vervolgens gaf zij mij aan dat ze de titel “stiefmoeder” zo ontzettend negatief en niet meer van deze tijd vond.
In een van mijn eerdere berichten had ik het al eens over de verschillende termen die er aan stiefmoeders gegeven worden, of die stiefmoeders voor zichzelf verzinnen: liefmoeder, bonusmoeder, meemoeder (deze benaming heb ik ook al gebruikt gezien voor de lesbische partner van een moeder) en ga zo nog maar even door.
Tegenover deze beweging van nieuwe namen verzinnen staat Jeanette Hultzer van Hultzer coaching . Zij promoot op Linkedin en Twitter actief #Stiefpositief met als doel de negatieve weerklank van het woord stiefmoeder om te buigen naar een positieve betekenis.
Tenslotte heb ik op Twitter en via Jeanette op de linkedingroep voor stiefmoeders gevraagd hoe medestiefmoeders door hun stiefkind genoemd worden. De meesten gaven aan gewoon bij hun voornaam genoemd te worden. Een stiefmoeder in het bijzonder gaf aan dat haar stiefdochter haar “stief” noemde als ze haar extra lief vond.
Ikzelf ben van mening dat het allemaal niet zoveel uitmaakt hoe je het beestje noemt (A rose by any other name… ). Het gaat erom hoe je met elkaar omgaat. Dus ik noem mezelf vrolijke stiefmoeder. Omdat ik een vrolijke invloed wil zijn op het leven van mijn stiefzoon. Voor nu ben ik geen opvoeder of moeder. Mijn voornemen is om een persoon te zijn bij wie hij terecht kan met vragen of dingen waar hij mee zit. En ik probeer hem dingen mee te geven die hij van zijn ouders misschien niet mee krijgt, zoals voorlezen of uitstapjes naar bijvoorbeeld een museum (die hele leuke activiteiten voor kinderen hebben). Ik ben een extra persoon in zijn leven, van wie hij weer andere dingen kan leren als van zijn ouders. Kortom, ik ben bonus, maar niet moeder!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten